Τίτλος:	Η επίδραση των επιλεκτικών και μη επιλεκτικών μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων στη μετατραυματική δημιουργία συμφύσεων των καμπτήρων τενόντων της χειρός: πειραματική μελέτη σε λευκούς κονίκλους NEW ZEALAND
Εναλλακτικός τίτλος:	THE EFFECTS OF COX-2 SELECTIVE AND NON SELECTIVE NONSTEROIDAL ANTI-INFLAMMATORY DRUGS ON FLEXOR TENDON ADHESION AN EXPERIMENTAL STUDY ON NEW ZEALAND RABBITS
Δημιουργός:	Σκουτέρης, Γ. Δημήτριος
Χρονολογία:	2018
Εξειδίκευση τύπου :	Διατριβή
Περιγραφή:	Διδακτορική Διατριβή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Ιατρική Σχολή. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο “ΑΤΤΙΚΟΝ”. Α΄ Ορθοπαιδική Κλινική.
Περίληψη:	ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕΛΕΤΗΣ Το χέρι αποτελεί το κύριο εκτελεστικό όργανο των καθημερινών λειτουργιών, της επαγγελματικής απασχόλησης και των διαφόρων αθλητικών δραστηριοτήτων του μέσου ανθρώπου. Κατέχοντας αυτή την ιδιαίτερη θέση, το χέρι βρίσκεται εκτεθειμένο σε πιθανούς τραυματισμούς, και παρά το γεγονός ότι στις δυτικές κοινωνίες έχει μειωθεί η βαριά βιομηχανική εργασία προς όφελος μιας κοινωνίας που βασίζεται στην παροχή υπηρεσιών, παραδόξως, οι κακώσεις της χειρός δεν έχουν μειωθεί. Η αποκατάσταση και η σωστή λειτουργία της χειρός μετά από διατομή των καμπτήρων τενόντων προϋποθέτει αφενός την συνέχεια των ίδιων των τενόντων μέσω επανασύνδεσής τους με συρραφή σε πρώτο χρόνο και αφετέρου την διατήρηση της ικανότητάς τους να ολισθαίνουν εντός των ελύτρων τους. Ωστόσο, παρά την προσεκτική χειρουργική τεχνική και την πρώιμη κινητοποίηση, η δημιουργία συμφύσεων μεταξύ του συρραφέντος τένοντα και των παρακείμενων ιστών παραμένει ένα μεγάλο κλινικό πρόβλημα. Η φλεγμονώδης αντίδραση αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό της επούλωσης των ιστών και για αυτόν τον λόγο θεωρείται ότι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) μέσω της αντιφλεγμονώδους δράσης τους αφενός εμποδίζουν την επούλωση και τη σωστή αποθεραπεία των τενόντων - όπως έχει παρατηρηθεί άλλωστε στην πώρωση των καταγμάτων - αφετέρου όμως μετριάζοντας την φλεγμονώδη αντίδραση μπορούν να αναστείλουν τη δημιουργία των περιτενόντιων συμφύσεων. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να συγκρίνει έναν από τους πιο εκλεκτικούς αναστολείς της COX-2, όπως την ετορικοξίμπη, με ένα μη εκλεκτικό ΜΣΑΦ ήδη γνωστό για την επίδρασή του στους τένοντεςΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Το πείραμα περιέλαβε 48 άρρενες λευκούς κονίκλους New Zealand οι οποίοι υπεβλήθησαν σε χειρουργική επέμβαση διατομής και συρραφής του εν τω βάθει καμπτήρα τένοντα του μέσου δακτύλου του δεξιού προσθίου άκρου τους και οι οποίοι χωρίστηκαν μετεγχειρητικά σε τέσσερεις φαρμακευτικές ομάδες. Στην πρώτη ομάδα (ομάδα ελέγχου C) χορηγήθηκε ισοτονικό διάλυμα για τέσσερις εβδομάδες. Στην δεύτερη ομάδα (ομάδα B) χορηγήθηκε ημερήσια δόση 45mg/kg χωρισμένη σε τρείς δόσεις των 15mg/kg για τέσσερις εβδομάδες. Στην τρίτη ομάδα (ομάδα Α) χορηγήθηκε ημερήσια δόση 3mg/kg ετορικοξίμπης για τέσσερις εβδομάδες, ενώ στην τέταρτη ομάδα (ομάδα ΑΑ) χορηγήθηκε η ίδια ημερήσια δόση ετορικοξίμπης αλλά μόνο για δύο εβδομάδες. Μετά την θυσία των πειραματόζωων, 6 εβδομάδες από την χειρουργική επέμβαση, ακολούθησε ο έλεγχος των ποιοτικών παραμέτρων που επηρεάζονται περισσότερο από τη δημιουργία των περιτενόντιων συμφύσεων. Συγκεκριμένα, μέσω της εμβιομηχανικής μελέτης που ακολούθησε μετρήθηκαν α) η λειτουργική ακαμψία των τενόντων (functional stiffness) και β) το εύρος κίνησης των δακτύλων (R.O.M.) ενώ μέσω της ιστολογικής μελέτης μετρήθηκε γ) το μέγεθος των συμφύεσων σε σχέση με την περίμετρο των τενόντων. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σύμφωνα με τα αποτελέσματα κατόπιν στατιστικής ανάλυσης προέκυψαν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία: 1. Οι ομάδες των κονίκλων που έλαβαν αγωγή με μη εκλεκτικά (ιβουπροφαίνη) και εκλεκτικά (ετορικοξίμπη) ΜΣΑΦ παρουσίασαν καλύτερη εμβιομηχανική συμπεριφορά και καλύτερα ιστολογικά αποτελέσματα σε σχέση με τους κονίκλους της ομάδας ελέγχου (placebo) που δεν έλαβαν καμία αγωγή. 2. Οι ομάδες των κονίκλων που έλαβαν εκλεκτικό COX-2 ΜΣΑΦ (ετορικοξίμπη) είτε για 4 εβδομάδες (ομάδα Α) ή για 2 εβδομάδες (ομάδα ΑΑ) παρουσίασαν βελτιωμένη εμβιομηχανική συμπεριφορά και ιστολογική εικόνα σε σχέση με τις ομάδες που είτε έλαβαν μη εκλεκτικό ΜΣΑΦ - ιβουπροφαίνη (ομάδα B) ή δεν έλαβαν καμία αγωγή (ομάδα ελέγχου C). Πέρα από τις παραπάνω παρατηρήσεις που επαληθεύθηκαν στατιστικά, προέκυψε ένα επιπλέον στοιχείο: 3. Η ομάδα των κονίκλων που έλαβαν ετορικοξίμπη για δύο εβδομάδες (ομάδα ΑΑ) παρουσίασε βελτιωμένη εμβιομηχανική συμπεριφορά και ιστολογική εικόνα σε σχέση με την ομάδα των κονίκλων που έλαβε ετορικοξίμπη για τέσσερις εβδομάδες (ομάδα Α). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Συμπερασματικά, τα εκλεκτικά για την COX-2 ΜΣΑΦ ίσως αξίζουν μια πιο προσεκτική έρευνα όσον αφορά στην μετεγχειρητική αποκατάσταση των τενόντων προσπαθώντας να κατανοήσουμε καλύτερα όλους εκείνους του συμφυσιογόνους παράγοντες που επιδρούν στην διαδικασία της επούλωσής τους. Ειδικότερα, η χορήγηση της ετορικοξίμπης ως εκλεκτικού COX-2 αναστολέα μπορεί να βελτιώσει, υπό προϋποθέσεις, την εμβιομηχανική συμπεριφορά των τενόντων σημειώνοντας όμως ότι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από πειραματικές μελέτες σε πειραματόζωα θα πρέπει να ερμηνεύονται με μεγάλη προσοχή. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για τον ρόλο των εκλεκτικών ΜΣΑΦ από τη παρούσα μελέτη μένουν να απαντηθούν αρχικά από μεγαλύτερες in vivo πειραματικές μελέτες σε πειραματόζωα που θα προσδώσουν καλύτερη διαχωριστική απεικόνιση όσον αφορά στη στατιστική εφαρμογή και θα ελέγξουν την ασφάλεια των φαρμάκων για παρενέργειες και για τον κίνδυνο επανάρρηξης. BACKGROUND Flexor tendon injuries represent a significant burden for both the individual and society because they usually involve young blue and white collar workforce. The proper function of the hand after tendon injury requires on one part the immediate tendon surgical repair and, on the other part, to maintain the ability to slide freely within their sheath. The inflammatory response and scarring, following injury and suture of the flexor tendons, promote healing, but at the same time prevent them from sliding into their sheath. Therefore, while the formation of scar tissue provides the necessary physical continuity between the sututred ends of the tendon, it restricts, at the same time the range of motion of the fingers. Despite the progress in the surgical techniques and postoperative rehabilitation protocols for preventing adhesions, still several pharmacological agents are being studied in order to inhibit the excessive inflammatory response and scar tissue formation. The purpose of this study was to investigate the effect of etoricoxib, a highly selective Cycloxygenase 2 (COX-2) inhibitor, in relation to a traditional non selective non steroidal antiflammatory drug (NSAID) in inhibiting adhesion formation following flexor tendon repair in zone II. METHODS The experiment included 48 male New Zealand rabbits that underwent surgery of their right forepaws. The deep flexor tendon of the middle finger was transected and repaired and the forepaws were immobilized in a cast for two weeks. All rabbits were assigned in four different groups according to their postoperative medication (placebo, ibuprofen, etoricoxib for 2 weeks and etoricoxib for 4 weeks) and finally were killed after six weeks. SUMMARY Postoperatively, tendon adhesion formation was assessed biomechamically, measuring the functional stiffness and range of motion of the fingers, and histologically by calculating the total adhesion in serial axial tendon sections. Comparison was performed between the different treatment groups, as well as to the unoperated forepaws. RESULTS Based on the histological and biomechanical results we found that all unoperated forepaws had significantly better biomechanical behaviour as expected. Furthermore, both etoricoxib groups presented better results in comparison with the ibuprofen and the placebo groups that were statistically significant. In addition, no significant difference was observed between the two etoricoxib groups or between the ibuprofen and the placebo group. CONCLUSION Etoricoxib, as a highly selective COX-2 NSAID, seems to have a more important effect in limiting adhesion formation compared with ibuprofen, a well known non selective NSAID. It is likely that the inhibition of the COX-2 enzyme along with the prolonged elimination half-life presented by etoricoxib offers a greater beneficial effect on tendon repair by reducing the adhesion formation.
Θέμα:	Hand Χέρι Χεριού Κακώσεις Hand Injuries Anti-Inflammatory Agents Αντιφλεγμονώδη Τένοντες Tendons
Εναλλακτικός δικτυακός τόπος:	https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/43988
Άδεια Χρήσης:	Αναφορά Μη Εμπορική Χρήση Παρόμοια Δανομή
Διάθεση ψηφιακού τεκμηρίου:	Πλήρης
Εμφανίζεται στις Ομάδες Τεκμηρίων:	Ορθοπαιδική Ιατρική

Εξαγωγή σε:

Επιλέξτε στυλ βιβλιογραφικής αναφοράς APA - American Psychological Association Harvard